Her şeyin başladığı ve bittiği yerdeyim yine
Kimsesiz, o sessiz kentte tek başıma
Elimde solmuş bir yaprak,
Cebimde ölmüş yılların şarkısı
Bilmiyorum...
Mesud olacak mıyım?
Kimi türkülerin sesi kulağıma çalıyor dalgadan,
evvelce söylenmiş
Kimi şimşeklerin ışığı kör ediyor gözlerimi,
çok yıllar sonra çakacak
Bir umud ile arayışındayım kararmış gözlerin
ve belki bir umut bulacağım o gözlerde hürriyeti, sükûneti
Bu solmuş kentin sokaklarında
yarına saçılan bir ay ışığını,
ansızın kopacak o mahşer çığlığını...
Gün gelince tüm bozkır, tüm şehir duyacak borunun üflenişini...
O vakit kimsede zerre korku kalmayacak
Herkes çığlık çığlığa haykıracak eli kanlı hakikatleri
Son gününde mahşerin, bütün günahlar döküldüğünde
Mum ışığında seyredeceğiz, geçmişin nasıl eridiğini
