dumanaltı insan kalabalığından bıkmış
bir vaziyette kendimi köşeye atarken
en bencil arzularımlar beraber senden
bir fırtına arzuluyorum hayat
yüce şans ile aramda
soğuk rüzgarlar esiyorsa
tüm evreni alsın o soğuk rüzgarlar
anca o zaman ıslah oluruz belki
hep beraber el ele tutuşmuş
intihara doğru son sürat süzülürken
bile yapıcıydı kurduğum hayaller
veya fazla iyimser idi
faniler meclisine yenik düşüp gitti
geriye o arzuladığım soğuk rüzgarlar
kaldı hani o yüce şans ile
aramda esen
bir de bir dörtlük
sevdiğim birinden
gönlündeki buzları sök at
dursun ellerim orada
aldığımız her nefes teselli
yarına umutla bakmamıza
6.2.23 yeşilyayla