-Ruhum Kadavra-
Ve bu kırın özünden doğan bedenim
Oh! Toprak bana ne kadar yakın
Kokum saçılır dört bir yanda duyulur
Kokuşmuş solucanlar hiç çekemez beni
Herr mannelig, topraktan gelen kötü olur mu ?
Koca dağların yaşları hiç durur mu ?
Ah bu oluşun özünden doğan nefretim !
Bu toprak beni ne çok seviyor.
Cicim tabut, çıksana aramızdan
Saudâde gökler beni bekliyor.
Cimrinin seferi, bencilin kefeni
Herr mannelig, mezarıma bir yudum su ver olur mu ?
Oh! Bu kırların yokluğu bir yara ve ruhum kadavra
Açılmış içi, sokulmuş eller, doldurulmuş palavra
Herr mannelig aramızda bu palavralar, bu kırlar var
Bu kırlar mezar bize, hepimize bu kırlar.