iki sütun arası bulutlar
çakıyla sağa kazınmış "umutlar"
sen yattığın yerde rahatına bak
realite benim avuçlarımda
bitecek piyes perde kapanacak
bilemezsin neler değişti burada
kambur sırtlar dik açı boyunlar
maskeden görünmeyen suratlar
günler tükenmiş, her dem infazaman
gül dalından prangalar
her merhabada yeni travmalar
beynim mayaya ihtiyaç duyar
burası bir sahne, izleyen herkes figüran
sisifosoloji felsefeme ket vuran
zehir kokan uçurumlardan
çekip kurtaran ihtiras
hem dert hem tasa bıraktı koynuma
kim dost nerede düşman
aslında bana hayat aşılayan
anladım asıl karabasan
yağan damlalara kadar drama!
rolümüzü bırakamayız asla
sahneye düşen karanfiller pranga
yağan damlalara kadar drama!
