Bir cesedin kokusunda buldum bir ruhun serpilişini
Bir tarafa savruldu
Uzak kaldı amiyanelikler
Bir daha aşık olmadı aptallar
Bir daha vicdan diyemedi insafsızlar
Ağladılar,
Masum zanettiğimiz küçük yaratıklar
Bir daha dokunmadım savrulmamış cesetlere
Seni aradım,
Bir daha baktım gökyüzüne
Bir yıldız daha kaydı
Bir daha dönmedi diri kalmış bedenler
Bir daha dönmedi gözleri kan çanağına dönen anneler
Babalar bakmadı ardına , cenneti arakladılar
Almadılar yanlarına masum olan çocuklarını
Arkalarında bıraktılar onca cihanı
Cennette uyudular,
Daha çıkamadılar zarafetten
Ve hep sustular
Susmaktan intihara savrulmuş bedenlerin yıkılışını izlediler
Dar ağacına asılı kafaların tebessümü gördüler
Susmaktan ibaret sandılar onca ölümü
Yanlışı aradılar bulamadılar
Yine sustular, yine sustular ve hep sustular
Dipteki varoluşu görene denk
Koca cihan battı
Anneler yumdu gözlerini ,
Ne çığlıklar serpildi
Güneş battı bir daha bakmadı öyle
Hiç el sallamadı babalar cennetten
Üzgün müydüler o kadar günahsızlıktan
Yazık olacak bu bilmiş adamlara
Siz uyuyun!
Uyanıklar karanfil bahçelerinde siz olmadan da batacaklar!