Ellerinle avuştur yüzümü kelamın okunsun
Belki de geçecektir bendeki kurşuni hüzün
Sen koyul yoluna!
Tükenecektir şuursuz kelimelerin
Sana tapacak benliğim ne naiftir ki ölmüyor
Asıyor kendini bileklere
Acıtıyor derilerdeki yasemin kokulu çiçekleri
Kahır tutuyor bir abdinin güzelliğine
Cenneti araklıyor çok sevdiklerimiz
Terk ediyorlar bizi
En kötümüz kan kusuyor onlara
Bir tüfek tutuyor cennettekiler sana
Öyle vahim ki bedenin de birikiyor yaralar
Bir fıstık ağacının altında kaybediyorum seni
Tenine gizlenmiş büyülü şiirlerini
Sesini unutuyorum misal
Ruhun dokunur oldu geceleri
İncileri teslim et !