Hiç sitem etmez mi aynalar ?
Keskin bıçak mıdır gözler ?
Deride gizlenmiş cesetler mi?
Ardına bakmamış şeytani melekler midir insanlar?
Tablolarda saklanmış cocuklar mıdır katiller?
Sen söylemeden susanlar mıdır bizi zayıflatanlar?
Yoksa bir hiç midir ardı ardına kesilmeyen mektuplar
Arayışlardan usananlar mıdır ölüler?
Toprak mıdır güzel kokan yoksa karanfillerde boğulan bedenler midir anneler ?
Çok soru sorar gözlerim
Sen bıkma!
Serzenişte bulunma
Ben susarım
Karanlığın dibinde solarım!
Kimseler gelmez buraya bilirim
Sen bıkma!
Ben varlık için de yok olurum
İzimi belli ettirmem bavulumdadır buruşuk yüzüm
Arenada gizlenmiş küçüklüğüm bıçak çekiyor geleceğime
Sesleniyor usulca
Şimşek çakıyor amansızca
Metanet ediyorum sana sessiz ve ahmakça
Gizleniyor çocukluğum tabloların arasında
İntihar ediyor usulca
Veda etmeden kopuyor gecenin karanlığında
Sen bıkma!
serzenişte bulunma
Musallat olmam geleceğe, aydınlığa
Güzel olan yaratıklara
Ben giderim sessiz ve amansızca
Veda edemem oyuncaklara
Korkarım !
Ben zaten bir tek korkarım!
