Bir kadın gülüyordu baharın cıvıltısında
Resmini çizmiş bir adam beliriyordu pek yakınında
Hiç güleceği yokmuş mahşerin karanlık odasında
Hay aksi kadın gülmemiş ki adama
Ne yazıktır ki ümit olmuş tutuksuz yargılanan sanığın vicdanına
Ne çare
Hiç bulamamış bir deva
Evvela ağlamış bir Tanrı'nın koynunda
Tanrı ümidi yok etmiş adamın kursağında
Kadın pek sakinmiş
Tefsiri okumuş inancını kaybettikten asırlar sonra
Tapınacak yer aramış o geceden beri
Kovalamak istemiş Tanrı'nın üç beş oyuncaklarını
Tepe takla olmuş zavallı
Göç etmiş ikinci dünyaya
Tapacak yer bulmuş bir ağacın gövdesinde bir solucana
