Aslında yanlış anladınız beni 
Ben çok önceden sevdim bu ölümün sessizliğini
Kapadım gözlerimi
İntihara kucak açan göz kapaklarım dinlensin diye
Şimdilerde sadece gündüzleri okunur hâllerim
Gün boyu seslenir odalar
Yalnızlığıma dost olur kapılar ardında asılı örülmüş kazaklar
Ve içerisinde insanlar
Yaradandan yaralar kusarlar üzerime
Diyecek söz yok
Bir kere düştüm bu kor ateşin kapısına
Ya denk geldikçe sulayacağım çiçekleri
Ya da şu fâni dünyadan bir gam bekleyeceğim
Asırlardır beklediğim yetmezmiş gibi
Bir de ben kimim diyeceğim
Ben kimim?