Yarınlar olurdu
Umutlarım yelken açardı bir saksıda
Annem gün geçtikçe sulardı
Bir gün solmayayım diye
Bilmezdi ki , ben uzunca vakit kaybetmiştim yapraklarımı
Bir yerlerde soluk soluğa kalmıştım
Tanımadığım bir adamdan içtim hayatın zehirli şerbetini
Nereden bilecektim
Ben melodikamı kaybetmiş bir çocuktum
Arar dururdum sokaklarda
Aradığım o değildi ya
Aslında sesi güzel biriydi
Sanırım yanlış yaptım
Doğru yoldan saptım
Şimdi bir düzine kalemim var
Bir seni yazıyorum bir de senden ötesini
Biliyorum sesim çıkmazda
Ağlıyor bir bebek misali
Şimdi senin kaleminden göz altlarıma yalandan bir çizik değmiş gibi
Oysa ne çabuk unuttun gidenlerin bir gün döneceğini
Öyle değil miydi
Senelerdir gidiyorum
Gittiğim gün yine dönüyorum
Sen de biliyorsun bu gözler yılardır bir kapının önünde ağlıyor
Tanrı'yı biliyoruz o zaten hiç acımıyor
Ve sanırım kirpiklerim artık durulanmak istiyor
Durulandığı gün
Dönek bir levhanın son durağında ismini sayıklıyor
Oysa gideceğin gün rahata erecektin
Sana acil şifalar diliyorum sevgilim
Acınacak haldesin!
