Ben çok önceden sezdim bu yolların gidişatını
Ve kimseden öğüt dilenmedim
Ancak şu vardır ki hayatım boyunca sadıktım kağıttan uçaklara ve mandaldan evlerime
Ve belki de yaşamaya
Tek dileğim ölümün ahmakça koynuma girmesiydi
Ama yetişen olur ki acıların tez zamanı bitmesiydi
Bundan sonrası çok daha fazla kuklalar yaratmaktı hepsi dostlarımdı
Ve vakitler saatlerin ömrüne şahit olacak ki pek konuşurlardı
Dostlarım işte o arada canlarından olurlardı
Arkadan bir türkü sesi
Enstrümanın tenine dokunurdu
Yalnızlığım orada ses verirdi kuşların cıvıltısına
Ve ben bir su olur kurak günleri yeşertirdim
Bazen bir fırtına olur tüm kirli olağanı yanımda taşırdım
Bunca şeye rağmen bir Tanrı'ya taptım
Ona da ne yazık ki sadıktım
