Yalnızlığın gözlerinden satırlar yazdım sana
Belki bir gün okursun diye
Ateşten ellerim vardı
Ve en çok kendimi yakmayı severdim
Bazen mezarlıklardan sesler duyardım
Hepsi tükenmişliğin sendromuydu
Ve ben en çok geceleri korkardım
Ufak bir karanlıktı dostum ve aynı zamanda düşmanım