İçimde paramparça bir buzdağı
Batıyor en ücra köşelerime
Kanatıyor,
Yakıyor,
Dizlerimin kanadığı zaman gibi.
Bir merdivenden iniyorum.
Uzak bir şehrin masalındayım sanki.
Yaşadığım her şey yabancı.
İnsan ezbere bilmez mi bunu?
Rüzgarın nasıl estiğini
Ellerin ne kadar sıcak olduğunu
Ben hatırlamıyorum
Duvarlarda sesler
Baygın ve soğuk
Bir sır var
Verilmeye mahkum
Keşke bilseydim her harfin yükünü
Taşımak ne kadar zormuş
Yankılar ne fena şeylermiş
En büyük yankı susmak
Görmek de bir o kadar vahim
İşte şimdi çözülüyor buzlu kaleler ardındaki sırlar
İçimde geriye kalan rüzgara rağmen sönmeyen bir mum.
30.10.2021