ne kadar gözümü yumsam da
o kapıdan adımımı atamam
benim derdim vezirle
asalak şah ile oyalanamam
elimde pusula, yolu bilmiyor
karlar nereye, yolum oraya benim
adım attığım her yaylada
mayınlar patlıyor
güneş sırmalar saçıyor
kafkasya dağları son kez çiçek açıyor
gemilerimin yangınıyla aydınlanır
gittiğim tek yönüm, hedefim
meşalesi kapatır bütün geri dönüşleri
ne kadar uğraşsam da o sesleri susturamam
gerçeğin dikeni, kilit vurur düş kapıma
benim derdim görmediğim günler ile
geçmiş, sadece üstü çizik bir takvim
işte o takvim, biteceği yeri çok iyi biliyor
zaman, bittiği yere doğru son sürat akıyor
muhatap kişi, kayboluyor bir telaşta
sarf ettiğim sözcük yuttukça peşindekini
dizelerim yarım kalıyor
yazdığım her bir yarım dörtlük
ölü bir şiir olarak kalıyor
artık çok geç, sonu hiçlik olsa bile
yaktım gerisini, tek yöne yolum hedefim